Winston Churchill’in Kendisine “Eğer, Karınız Olsaydım, Kahvenizin İçine Zehir Karıştırırdım” Diyen Bir Kadına “Eğer Karım Siz Olsaydınız, O Kahveyi Seve Seve İçerdim” Yanıtını Verdiği İddiası Doğru Değil

Yanlış İddia

 

Winston Churchill’e atfedilerek “tarihin en iyi hazır cevapları” gibi derlemelerde sıklıkla yer verilen bir anlatıyı konu edineceğiz.

Winston Churchill’in (1874-1965) kendisine “Winston, eğer benim kocam olsaydın kahvene zehir koyardım” diyen Nancy Astor’a (1879-1964) “Nancy, sen de benim karım olsaydın ben o kahveyi içerdim” yanıtını verdiği iddiası sıklıkla şu şekilde aktarılmaktadır:

 

Varlıklı İngiliz Astor ailesinin gelini olan ABD cemiyetinin ünlü siması Nancy Astor, 1912’de İngiltere Başbakanı Churchill’in sarayındaki akşam yemeğine katılmıştı. İngiliz liderin sarhoş hallerine dayanamayan Astor’ın “Winston, eğer benim kocam olsaydın kahvene zehir koyardım” sözlerine Churchill, “Nancy sen de benim karım olsaydın ben o kahveyi içerdim” cevabını vermişti.

 

Sosyalist parti üyesi Bessie Braddock’ın da Churchill’in taşkınlıkları karşısında “Winston çok sarhoşsun” yorumuna Churchill “Haklısın Bessie. Sen de çirkinsin. Fakat ben yarın sabah ayılacağım ve sen hâlâ çirkin kalacaksın” karşılığını vermişti.”

 

Churchill’in bahse konu yanıtı Avam kamarasında kendisini eleştiren bir muhalif vekile verdiği de iddia olunmakta:

 

İngiliz devlet adamı Winston Churchill, Avam kamarasında konuşurken, muhalif partiden bir kadın milletvekili, Churchill’e kızgın kızgın şöyle seslenir:
– “Eğer, karınız olsaydım, kahvenizin içine zehir karıştırırdım.”
Churchill, oldukça sakin kadına döner ve lafı yapıştırır:
“Hanımefendi, eğer karım siz olsaydınız, o kahveyi seve seve içerdim.”

 

winston churchill

 

Ancak sanılanın aksine Winston Churchill’e atfedilen “zehirli kahve” temalı diyalogun gerçekte yaşandığına dair bir bulgu mevcut değil.

Birbirinden hazzetmeyen iki kişi arasında geçtiği iddia olunan diyalogun geçmişi tarandığında ise Winston Churchill’den çok daha önce bu yönde anekdodun dile getirildiği, ününün yayılması ve hazır cevaplığının bilinmesiyle birlikte anekdodun Churchill’e de izafe edildiği anlaşılıyor (Richard Langworth (2008). Churchill by Himself: The Definitive Collection of Quotations. PublicAffairs. Sf: 578).

Bu yönde bir diyalog ilk defa 1949 yılında The New York Times’ta Winston Churchill’a ismi belirtilmeyen bir kadın arasında geçtiği belirtilerek atfedilmiş. Winston Churchill ile Nancy Astor arasında bu yönde bir diyalog geçtiği iddiasına ise ilk defa Consuelo Vanderbilt Balsan’ın 1952 yılında yayımlanan “The Glitter and Gold” adlı otobiyografik eserinde yer verilmiş.

Fred R. Shapiro’nun “Yale Book of Quo­ta­tions” adlı alıntı koleksiyonunda zehirli kahve üzerinden aynı diyalogun bir erkek ve kadın arasında geçtiği yönünde anlatıya ABD’de 20. yüzyılın başlarında farklı yayınlarda yer verildiği ve diyalogun Churchill’e yanlış şekilde atfedildiği belirtilerek aktarıldığı biliniyor (2006. Yale University Press. New Haven. Sf: 155).

3 Ocak 1900 tarihinde the Chicago Tribune, 19 Kasım 1899 tarihinde Gazette-Telegraph, 2 Aralık 1900 tarihinde Morning Herald, 29 Temmuz 1900 tarihinde Fort Worth Morning Register, 7 Ocak 1900 tarihinde Los Angeles (CA) Times, 3 Ocak 1900 tarihinde New-York  Tribune, 17 Aralık 1899 tarihinde Salt Lake Herald, 19 Kasım 1899 tarihinde Gazette-Telegraph adlı yayında benzer anlatının anonim karakterlere atfedilerek aktarıldığı tespit edilmiş.

Winston Churchill’in oğlu Randolp Churchill’ın babası için biyografi hazırlık sürecinde araştırma asistanı olarak görev alan George Thayer, Washington Post’ta 27 Nisan 1971 tarihinde yayımlanan yazısında Churchill’e atfedilen bu anekdodun gerçeği yansıtmadığını belirtmiş.

International Churchill Society, Quota Investigator, Barry Popik (The Big Apple), Red Herrings ve Wikipedia gibi birçok kişi ve kuruluş paylaşılan anekdodun Winston Churchill ile bir ilgisinin bulunmadığını ortaya koymuştu.

 

Yorumunuzu yazınız...