Kurtuluş Savaşı’nda “sadece Yunanlılarla savaştık”, “İngilizlere tek kurşun sıkmadık” tarzı palavracı hikayeci tarihçilerin örnekleriyle sıklıkla karşılaşıyoruz. Halbuki, Kurtuluş Savaşı’nda -pek bilinmese de- İngiliz kuvvetler ile yaşanan çarpışmalar mevcut.
31 Ağustos 1922 tarihinde Ali Şefik Özdemir Bey komutasındaki birliklerimizin, “Derbent Zaferi” olarak tarihe geçen çarpışmada İngilizleri yenilgiye uğratması bunun bir örneği. Böylelikle Musul, Kerkük ve Süleymaniye’nin kontrolü sağlamlaştırılmıştı.
“Kuruluş Savaşı’nda İngilizlerle hiç savaşılmadı” palavrasına tutunan köşe yazarlarından tespit ettiklerimizi aktaralım:
Emre Aköz, H. Hüseyin Kemal’e verdiği Yeni Asya Gazetesi‘nde 17 Kasım 2008 günü “Mustafa Kemal Lozan’da İngilizlere Ne Sözü Verdi?” başlığıyla yayınlanan röportajda İngilizlere tek kurşun sıkılmadığını iddia etmişti:
"Türkiye batıda Yunanlılara ve doğuda Ermenilere karşı savaşıyor. Onun dışında Ruslarla anlaşma yapılıyor. İtalyan ve Fransızlar, İngiltere’nin kazığını yedikleri için silâh atmadan çekiliyor. İngilizlere karşı tek kurşun atılmış mı? İngilizler önce Yunanistan’ı destekliyor ve daha sonra bu desteğini geri çekiyor. 1919’da M. Kemal İstanbul’daki İngiliz gemilerine bakıyor ve “Geldikleri gibi gidecekler” diyor. Hakikaten de İngilizler top atmadan geldiler ve top atmadan gittiler. İngiliz politikasının başarısıdır ki, bir yeri savaşmadan alıyor ve savaşmadan istediğini alıp geri çekiliyor. Harika bir şey..."
Yavuz Bahadıroğlu ise Yeni Akit Gazetesi‘nde 30 Aralık 2014 günü yayınlanan “Lozan’dan Türkiye’ye” başlıklı 30 Aralık 2014 tarihli yazısında İngilizlerle Kurtuluş Savaşı’nda savaşmadığımızı belirtmiş:
"İngilizlere karşı da savaşmıyoruz. Çünkü ortada yoklar. Peki, işgalleri altındaki ülkede işgal ettikleri memleketin ordusunun teşkilatlanıp savaşmasına neden göz yumuyorlar?"
Bir yanıt bırakın