“Ah! Mümkün Olsa / Savaştan Barış, Barıştan İnsan Yapardım / Kurşun Yerine Çocuklara / Her Sabah Şiir Atardım” Dizeleri Nâzım Hikmet’e Değil Nuri Can’a Ait
Nâzım Hikmet’e sahipliğiatfedilerekpaylaşılan “Ah! mümkün olsa / Savaştan barış, barıştan insan yapardım / Kurşun yerine çocuklara / Her sabah şiir atardım” dizeleri aslında Nuri Can adlı şaire ait.
Nazım Hikmet’in tüm şiirlerinin bir araya getirildiği “Bütün Şiirleri” (YKY. İstanbul. 2008) adlı derlemede bahse konu şiirlerin izine rastlanamıyor. Anılan dizelerin Nâzım Hikmet’e ait olduğuna dair herhangi bir delil mevcut değil.
Dizeler tarandığında, paylaşılan dizelerin Nuri Can adlı yazarın Antoloji.com adlı şiir sitesine 2005 yılında yüklenen “Ah! Mümkün Olsa” başlıklı şiirinden alıntı olduğu anlaşılıyor.
Nuri Can’ın “Ah! Mümkün Olsa” adlı şiirin tamamı şu şekilde:
“Ah! mümkün olsa
acıdan sevinç
sevinçten umut yapardım
bölüp acılara yüreğimi
dünyadaki bütün çocuklara
sevgi satardım…
Ah! mümkün olsa
rüzgar olup eserdim bozkırlarda
dağ – bayır dolaşır,
odalarına sızardım çocukların
üstlerini örter, alınlarından öper
bir masal anlatır
sonra usulca çekip giderdim…
Ah! Mümkün olsa
ağaç olurdum bozkırlarda
her bahar yeşerip
meyve verirdim çocuklara her yaz
sonra döküp yapraklarımı sonbaharda
rüzgarlarla savrulup giderdim…
Ah! mümkün olsa
ulu bir çınar olur
dört mevsim baharı yaşardım
yağmurlarla yıkayıp saçlarımı,
rüzgarlarla kurulardım…
sevgiden bir elbise giyip,
çocukları kucaklardım her kış! ..
Ah! mümkün olsa
soğuk bir pınar olur,
su verirdim bağrı yanmışlara
kinleri, kötülükleri, acıları siler
sevgiyle yıkardım yürekleri
akıp giderdim diyar diyar…
Ah! Mümkün olsa
toprak olur,
buğday yetiştirirdim bağrımda
gül olur açardım bağ – bahçe
yeryüzüne salardım kokumu…
yağmurun yağmadığı ülkelere
billurdan damlalar dökerdim gözlerimden…
Ah! mümkün olsa
gelincik tarlası olurdum
kin yerine sevgi
düşmanlık yerine dostluk içirirdim
barış koyardım çocukların adını
umut koyardım
karşı koyardım bütün savaşlara…
Ah! mümkün olsa
çocuklara verirdim dünyayı
güneş olur doğardım her sabah
masal olur rüyaları süslerdim
sevgi olur,
şefkatle kucaklardım öksüzleri
ağlatmazdım anaları, babaları…
Ah! mümkün olsa
vurulduğunda bir çocuk,
bende vurulurdum
doktor olur yaralar sarardım
anne olur karalar bağlardım
üzmezdim çocukları
baba olur,
hepsinin yerine ağlardım…
Ah! mümkün olsa savaştan barış barıştan insan yapardım acıdan sevinç sevinçten umut umuttan dostluk yapardım kurşun yerine çocuklara her sabah şiir atardım…“
