"Yurt dışına ilk elçileri 3. Selim gönderdi. İyi niyetli şekilde orduyu yenileştirmeye çalışıyordu. Ancak gidenler Batı kültürü tarafından fethedilmiş dönüyor; gittikçe kendi kültür ve değerlerine yabancılaşıyorlardı. Osmanlı’nın dağılışından ıstırap duyuyorlardı ve bu tükenişin sebebi olarak dini ve çokkültürlülüğü tespit ediyorlardı."
Markar Esayan, yurt dışına gönderilen elçilere ilişkin görevlendirme sürelerini açıkça yazmayarak hata yapmış. Çünkü Osmanlı, Markar Esayan’ın bahsettiği devrin çok öncesinde yurt dışına “geçici” görevli elçi gönderiyordu.
Yurt dışına elçiler Osmanlı’nın ilk dönemlerinden itibaren vaka bazlı şekilde geçici olarak gönderiliyordu.
Diplomasi 3. Selim dönemi ile birlikte başlamadı, daha önce de vardı.
Osmanlı, ilk defa Avrupa devletlerindeki gelişmeler konusunda bilgi edinmek amacıyla 3. Ahmet Döneminde 1720’de Fransa’ya elçi olarak Yirmisekiz Çelebi Mehmet Efendi’yi göndermiştir. 28. Çelebi Mehmet Efendi Osmanlı’nın yurt dışına gönderdiği ilk geçici elçi ünvanına erişmiştir böylece.
1793’te III. Selim döneminde ilk sürekli Büyükelçilik Londra’da açılmış ve Yusuf Agah Efendi ilk sürekli Osmanlı Büyükelçisi olarak atanmıştır. Böylece Osmanlı Devleti de sürekli temsil ve karşılıklılık esaslarına dayalı diplomasiyi uygulamaya başlamıştır.
